طبقه‌بندي آسيب‌هاي حوزه و روحانيت به شيوه جزءمحور

اگر چه بهترين طبقه‌بندي را «مسأله‌محور» مي‌دانستم، براي آسيب‌هاي جمع‌آوري شده. اما وقتي مخاطبم را دوستاني مي‌بينم كه «موضوع‌محور» مي‌انديشند و نسبت به مسأله‌محوري موضع دارند، حداقل به نظرم رسيد بيايم و يك طبقه‌بندي «جزءمحور» هم به آن‌ها بدهم. شايد بهتر بفهمند و قطعاً كه از موضوع‌محوري بهتر است. نگاه كنيد، وقتي سازماني داريم كه متولّي اموري‌ست، اگر چه متأسفانه سازمان‌مان را موضوعي چيده‌ايم و پيوسته دچار مشكل تداخل كاري مي‌شويم و بهانه مي‌دهيم تا هر واحد تقصير را گردن ديگري بياندازد، اما به هر حال، بهتر مي‌توانيم مصاديق واقعي را توصيف كنيم، تا زماني كه صرفاً موضوع‌محور آن‌ها را نظم داده باشيم. مثلاً مي‌بينيم آسيبي در تبليغ مبلّغ وجود دارد. بخشي از اين آسيب متوجه آموزش است، بخشي سازماندهي تبليغ، قطعاً بخشي هم ناشي از تهذيب. درست است كه باز هم سازمان ما موضوعات را از هم جدا كرده، ولي مي‌توانيم آسيب‌هاي آموزشي تبليغ را ذيل معاونت آموزش قرار دهيم، تا معلوم شود كدام بخش از سازمان روحانيت متولّي برطرف نمودن كدام آسيب است. اين خيلي بهتر است تا اين‌كه صرفاً بگوييم «آسيب‌هاي آموزشي» و بعدش معاونت آموزش بگويد: اين بخش از آموزش مربوط به تبليغ است و معاونت تبليغ خودش بايد بر عهده بگيرد و معاونت تبليغ هم بگويد: اين‌ها آموزش‌هاي پيش از مبلّغ شدن است و بايد در همان مدارس علميه به انجام مي‌رسيده است! اين شد كه يك‌بار هم طبقه‌بندي‌ها را بر اساس نهادهاي متولّي به انجام رساندم.