راهبردهاي آينده‌نگاري

نقش ما در آينده جهان چيست؟ هر تمدني، هر ملتي، هر نظام و دولتي كه بخواهد جايگاه خود را در آينده نظام بين‌الملل ببيند، نياز به آينده‌پژوهي دارد؛ آينده‌نگري. اما اين كافي نيست. اگر بخواهد مطلوبيت‌هاي خود و آرمان‌ها و آرزوهايش را محقّق سازد، فراتر از آينده‌نگري، به آينده‌نگاري هم محتاج است؛ برنامه‌ريزي براي آينده. ايجاد تغيير يعني!
فرق خواب و بيدار در ديدن و شنيدن است. آن‌كه خواب است نمي‌بيند و نمي‌شنود، پس از تغييرات آگاه نمي‌شود و هنگام بحران، بيشترين آسيب را تحمل خواهد كرد، مانند: زلزله و سيل. بيدار اما توجه دارد. پس تغيير را از ابتدا مشاهده مي‌كند و پيش از رسيدن به مرحله غيرقابل نجات، تصميم مي‌گيرد، اقدام مي‌كند و خود را شايد بتواند برهاند، يا حداقل از آسيب‌ها بكاهد. جامعه نيز مانند فرد، هر ملّت و امّت و دولتي ناگزير از توجه به آينده است، تا بحران را پيش از وقوع حدس بزند و اقدام مقتضي را به انجام رساند.
ما معتقديم كه بايستي در مسير ظهور حضرت ولي عصر(عج) حركت كنيم و شرايط را آماده حضور ايشان سازيم. براي اين منظور بايد آينده را بشناسيم و براي تغيير آن برنامه‌ريزي كنيم. شناخت آينده مستلزم شناخت جريان‌هاي تأثيرگذار در آن است؛ جريان‌هايي داراي اجزا كه دستگاه‌هاي نظام اجتماعي را شكل مي‌دهند. هر كدام محتمل است كه در آينده رشد كنند، سقوط نمايند و يا دچار ثبات و عدم تحرّك شوند. با توجه به اين‌كه عموم افراد تحت سرپرستي جامعه تغيير مي‌كنند، تغيير نظام اجتماعي اولويّت اصلي در آينده‌نگاري است.
در كنار هم گذاشتن اين حقايق و فكت‌ها ما را به معادلاتي مي‌رساند كه قدرت تأثيرگذاري در آينده جهان را در اختيارمان مي‌گذارد. به شرط آن‌كه تمام توان خود و ملّت‌مان و ملّت‌هاي جهان را كه در جريان مقاومت و استقامت عدالت‌خواهانه شيعي قرار دارند به صحنه آوريم و بر شكاف‌هاي جريان‌هاي كفر متمركز سازيم. كفر جز كفي روي آب نيست و به زودي زائل خواهد شد، اين وعده حتمي خداست.