آسيب‌شناسي فعاليت‌هاي فرهنگي

اگر از پيشگفتار و كلام آخر بگذريم، سه بحث اصلي در اين نوشته طرح شده است: تنوّع ساختار اجرايي فعاليت‌هاي فرهنگي، جمع‌بندي آسيب‌ها، پيشنهاد راهكار. اين نوشته، فعاليت‌هاي فرهنگي را به دو قسم «جهادي» و «سازماني» تقسيم مي‌نمايد. سپس ويژگي‌هاي فعاليت‌هاي جهادي را بررسي نموده، آسيب‌هاي آن را بررسي مي‌نمايد و راهكاري را پيشنهاد مي‌كند.

آشنايي ما به سال‌هاي نخست طلبگي باز مي‌گشت. آن هم در يك حادثه جالب. مدرسه معصوميه (س) بوديم و يك روز، در يكي از نيمه‌هاي شعبان، نمي‌دانم چطور شد و چه كسي تصميم گرفت تا ايشان با دوربين فيلم‌برداري بسيج برود و يك گزارش طلبگي از دفاتر مراجع و ديدار با آن‌ها تهيه نمايد. سال ۱۳۷۶ به نظرم بود و من هم با ايشان همراه شدم. دفتر بسياري از آقايان رفتيم كه معمولاً در اين روز باز هستند و مردم به ديدارشان مي‌روند. بعد هم فيلم را آورديم و در نمازخانه مدرسه پخش كردند. بعد هم چند مصاحبه با بعضي از اساتيد تهيه كرد و من هم دستيار. سال‌ها بعد، وقتي صداوسيما بودم، يك پروژه كتابخانه‌اي را براي شهرداري تهران كار مي‌كرد ظاهراً. آن موقع هم باز ملاقاتي داشتيم، سال ۱۳۸۵. ولي ديگر نديدم و از وي بي‌خبر بودم تا همين چند وقت پيش كه يك پيامك برايم فرستاد؛ آسيب‌شناسي فعاليت‌هاي فرهنگي را مي‌خواست. نمي‌دانم چرا، ولي در پس اين همه سال نديدن، همچنان حسّ رفاقت و دوستي عميقي داشتم و آن خاطرات خوب فيلم‌سازي را فراموش نكرده، بدون اين‌كه حتي نياز به گفتگويي تلفني باشد، با همان يك پيامك، اين بيست صفحه را نوشتم و برايش ايميل كردم. ايشان هم يك پيامك تشكر فرستاد و پنج ماه است ديگر خبري ازو ندارم و نه از اين پروژه و نه حتي اين‌كه برايش مفيد بود يا خير! دنياست ديگر، همه درگير اشتغالات و فعاليت‌هايشان.