كاربرگ سفارش كار گرافيك

گير اصلي در كار گرافيك تداخل بود. سفارشات اولويت‌هاي متفاوتي داشت و ما فقط يك گرافيست داشتيم. البته گرافيست نگو كه ابرگرافيست. در كار خود متبحر و كاردان. امّا چه حاصل كه حجم كار زياد و سر كارها هم هميشه دعوا. دخالت مستقيم مسئول مركز هم هميشگي و دائمي. مسئول مركز ما عجيب روي كار گرافيك حساسيت داشت و براي گرافيك محصولات مركز، شخصاً نظر مي‌داد و اعمال قدرت مي‌كرد. صرف‌نظر از اين شيوه مديريت كه خوب باشد يا بد، چون عادت دارم با واقعيت‌ها كار كنم و ايده‌آل‌هاي آسماني را تا حدّ تحقق، زميني كنم، روندي ترسيم كردم كه بتوان هم اعمال نفوذهاي مستقيم را مطمح نظر قرار داد و هم نارضايتي سفارش‌دهندگان را ساماندهي كرد. در اين كاربرگ، با هر سفارش جديدي، گرافيست فهرست كارهاي در دست انجام را اعلام مي‌كند. مسئول مركز كاربرگ را ديده و اگر صلاح دانست كار جديد را مقدّم بر بعضي از كارهاي سابق مي‌نمايد. اين‌جا جاي چانه‌زني براي واحد سفارش‌دهنده باز مي‌شود، تا سنگ‌هاي خود را با مسئول مركز وابكند و مجاب نمايد براي تقدّم كار خود بر سايرين. نظر مسئول مركز را گرافيست دستورالعمل خود قرار مي‌دهد. اگر چه خيلي عجيب است، ولي در هر صورت با هر كسي بايد يك جوري كار كرد. ما انسان‌ها اخلاق و حساسيت‌هاي متنوعي داريم. اگر قرار باشد كاري انجام شود، روند بايد تابع اين حساسيت‌ها باشد، تا جايي‌كه كار به پيش رود. امّا اگر حساسيت‌ها مُخِلّ به روند باشد، يا بايد اصلاح كرد، يا با جبر محيط كنار آمد و يا اگر گزيري نبود، آخرين راه گريز است كه پروردگار مي‌فرمايد: «مگر زمين من وسيع نبود؟ چرا هجرت نكردي؟!».