بسته‌هاي سياستي پيشنهادي برنامه شوراي هماهنگي مراكز حوزوي

اين كار را خيلي دوست داشتم. اين‌كه يك‌بار از ابتدا فكر كنيم كه چه طلبه‌اي نياز داريم، طلبه به چه نياز دارد، چه چيز را بايد ياد بگيرد، چه مهارت‌هايي بايد كسب كند. همه اين‌ها را از پايه بيانديشيم و سپس براي آن برنامه‌ريزي كنيم. اين نباشد كه بگوييم لمعه بخواند، چون هميشه لمعه مي‌خوانده‌اند، از صدها سال پيش. خودمان با ملاحظه شرايط زمانِ خودمان فكر كنيم. اين كار بايد يك‌بار اتفاق مي‌افتاد و در اين پروژه به اين شيوه انديشيدم.
مثلاً در همان شروع كه بحث آموزش است، هدف اول را اين ذكر كردم كه طلبه بايد وقتي دوره مقدمات را تمام كرد، دوره‌اي كه امروز شش سال طول مي‌كشد، براي خود من هم، بتواند متون حوزوي را بخواند و بفهمد. متوني كه اكثر به زبان عربي بوده و توسط بزرگان، علما و فضلاي قديم و جديد نوشته شده‌اند. بايد بتواند كتاب شيخ مفيد را بخواند، بايد قادر باشد متن اصلي شرايع را مطالعه كرده و بدون نياز به استاد بفهمد. اين مي‌شود هدف. حالا براي كسب اين توانايي‌ست كه برنامه‌ريزي مي‌كنيم. اگر تصميم بگيريم كه طلبه بايد هدايه و صمديه بخواند، حتماً در راستاي اين هدف است. اگر نيست، پس اين دو كتاب را حذف مي‌كنيم. جاي آن ممكن است مبادي العربيه را بگذاريم. مهم اين است كه هدف را در نظر بگيريم و بهترين روش كسب مهارت و رسيدن به هدف را بيابيم. شايد بتوانيم اصلاً به اين برسيم كه دوره مقدمات بشود دو سال. ظرف دو سال تمام اهدافي را كه داريم محقق كنيم.
من در اين نگاره با دستي باز هر چه كه به نظر شخصي خودم درست رسيد نوشتم. با تجربه‌اي كه از بيست و هفت سال تحصيل و حضور در حوزه داشتم.