از باغ كتاب كه باز مي‌گشتيم
سرازيري تندي بود
پله‌هاي فراواني
و چه نماي وسيعي
ده دوازده باري شد
اصلاً من نشستم و بيست دقيقه‌اي طول كشيد
مدام مي‌دويدند بالا و مي‌دويدند پايين
از پله‌ها و سرازيري
تا خسته شدند و از نفس افتادند
يك گنبد بزرگ
شبيه به آسمان‌نما
رفتيم داخل
فعال نبود
يكي دو هفته بعد بايد مي‌آمديم
گفتند تصاويري روي پرده‌اي كروي مي‌اندازند
تماشايي
به آسمان‌نما نرسيديم
اما
سرباز فلزي جلوي در آن
نمادي از بسيجي‌هاي خودمان
بي‌روح
بي‌رمق
اصلاً جذاب نبود
من كه نپسنديدم!
چرا شيب؟
سطح صاف راكد است
شيب
حركت دارد
شتاب دارد
سرعت
اين را همه دوست دارند
تغيير را
تفاوت داشتن را
فطرت پاك كودكان
معيار جالبي براي قضاوت درباره پديده‌هاست
دوست داشتن آن‌ها
و تنفرات‌شان
كمتر تحت تأثير محيط
بيشتر حالات واقعي انساني را نمايش مي‌دهد
انسان‌ها فطرتاً سطوح شيب‌دار را دوست دارند
من اين‌طور فكر مي‌كنم!
قال علي (ع): «لَوْ رَأَى الْعَبْدُ الْأَجَلَ وَ مَصِيرَهُ، لَأَبْغَضَ الْأَمَلَ وَ غُرُورَه» (نهج‌البلاغه، ح334)
اگر انسان مدت عمر و سرانجام خود را ببيند آرزو و غرورش را دشمن دارد. (ترجمه انصاريان)
نظرات
وحيد بهرامي: سطح شيب دار دو ور دارديك طرفش انسان را بالا مي برد و طرف ديگرش انسان را پايين مي آورديكشنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ - ۹:۲۱ صبح
پاسخ: يعني اشقيائي مانند شمر و هيتلر از اين‌كه پيوسته سقوط مي‌كردند احساس لذّت نمي‌كردند؟! فرمايش شما متين، ولي تغيير اصالتاً هيجا‌ن‌انگيز است و دلبري مي‌كند. چه انساني كه رشد مي‌كند و چه انساني كه سقوط. حتي در حين سقوط هم، توهّم حركت او را به وجد مي‌آورد. اما انسان راكد، او كه دو روزش مثل هم است، او كه تكان نمي‌خورد؛ نه بالا و نه پايين، اوست كه به پوچي مي‌رسد و از افسردگي به سبك نيچه و صادق هدايت و فوكو مي‌ميرد! اين‌ها در اوج توانمندي و دانش، چون از حركت ايستادند، مردند! تشكر.
