مودّت مي‌آورد
نعمت را هم افزايش مي‌دهد
وقتي
انسان‌ها بر سر يك سفره طعام مي‌خورند
در اين شكّي نيست!
تك‌خوري خوب نيست
هيچ‌وقت
انسان را بخيل مي‌كند
در اين هم شكّي نيست!
اما
بالاتر
والاتر
رفاقت و صداقت بيشتر
وقتي
هم‌سفرگي
ارتقا مي‌يابد
هم‌كاسه‌اي
هم‌ظرفي
هم‌بشقابي
هم‌قابلمه‌اي
در مورد ما؛
هم‌ديسي!
از كودكي‌شان اين برنامه را داشتم
هميشه كه نه
هفته‌اي يك يا دو بار
غذا خوردن در يك ظرف
احترام به حقوق ديگران را ياد مي‌گيرند
در كنار اخوّتي كه حسّ مي‌كنند
وقتي
دست‌شان به غذاي ديگري مي‌رسد
مي‌آموزند
كه به حق خود قانع باشند
به سهم خود
بيشتر بر ندارند
ملاحظه يكديگر را
اخلاق را اصلاً اصلاح مي‌كند
وقتي آدم‌ها با هم غذا مي‌خورند
از يك ديس!
يادم هست
بيت رهبري كه مي‌رفتيم
حسينيه امام خميني (ره)
ايام محرّم
سال‌ها پيش
در ديس
شام كه مي‌آوردند
با ديگران
با غريبه‌ها
غريبگي اصلاً رخت بر مي‌بست
آدم‌ها مهربان‌تر مي‌شدند
وقتي
همه از ظرف‌هاي مشترك روزي مي‌خوردند!
قال علي (ع): «أَيُّهَاالنَّاسُ، الزَّهَادَةُ قِصَرُ الاَْمَلِ، وَالشُّكْرُ عِنْدَ النِّعَمِ، وَالتَّوَرُّعُ عِنْدَ الْـمَحَارِمِ، فَإِنْ عَزَبَ ذلِكَ عَنْكُمْ فَلاَ يَغْلِبِ الْحَرَامُ صَبْرَكُمْ، وَلاَ تَنْسَوْا عِنْدَالنِّعَمِ شُكْرَكُمْ، فَقَدْ أَعْذَرَ اللهُ إِلَيْكُمْ بِحُجَج مُسْفِرَة ظَاهِرَة، وَ كُتُب بَارِزَةِ الْعُذْرِ وَاضِحَة.» (نهج‌البلاغه، خ81)
اى مردم، زهد عبارت از كوتاهى آرزو، شكر نزد نعمت، و كناره گيرى از محرمات است. اگر (جمع) اين سه واقعيت از شما دور شد، حد اقل اينكه حرام بر صبر شما غلبه نكند، و به فراموشى شكر نعمت دچار نشويد، زيرا خداوند به وسيله حجت‌هاى آشكار و روشن، و كتابهايى كه عذر بيّن و واضح خدا بر بندگان است جاى عذرى براى شما باقى نگذارده است. (ترجمه انصاريان)
