قبلاً بيشتر دوست داشتند
كودك كه بودند
خودم مي‌خوردم
با اشتها
پوست مي‌كندم و خُرد مي‌كردم
نمك كه مي‌زدم
همه دور هم
آن‌ها هم انگيزه پيدا مي‌كردند
براي خوردن شلغم
امسال كمتر تمايل دارند
بيشترش را بايد تنها بخورم
همان اندك را نيز
با بي‌ميلي
تغيير ذائقه‌ست ديگر
يا استقلال در تصميم‌گيري
انگار ديگر دوست نداشتند
تا اين‌كه...
در ميان هواي سرد
خيلي سرد
شلغم داغ
تازه پخته شده
گفتم برويد در حياط بازي كنيد
كمي سردشان كه شد
شلغم را دادم دست‌شان
گفتم اگر ميل داشتيد...
سيدمرتضي قاپيد كاسه را
تندي برد و مشغول خوردن شدند
زمان زيادي نگذشت
صدا زد كه هل من مزيد*
ظرفي ديگر فرستادم
و ديگر
و اين بار
در اين نوبت از پخت
فقط يك عدد شلغم به خودم رسيد
آن هم با زرنگي
اگر شتاب نمي‌كردم از دستم مي‌رفت! :)
قصه معروف و منكر در جامعه همين‌طور است
صد نفر اگر به پا خيزند
تا تك‌تك آدم‌ها را دعوت به معروف كنند
اما اگر از سوي ديگر
يك قانون
يك ضابطه
يك شرايط آئين‌نامه‌اي
وضعيت را بر هم زند
مي‌تواند هزارهزار از ملّت را به منكر سوق دهد
يا بر عكس آن...
شرايط عيني تأثير مي‌گذارد
جامعه را هدايت مي‌كند
آدم‌ها معمولاً در «شرايط» عمل مي‌كنند
كار دست حكومت‌هاست؛
شرايط ايمان پديد بياورند يا شرايط كفر
عمل خوب يا بد
مسأله اين است!
* به قول مولوي:
عالَمي را لقمـه كــرد و در كشيد
معده‌اش نعره زنان: هل من مزيد
نظرات
Ali: جالب بوود
در مورد شلغم مطلب به اين خوبي
خيلي جالب بود
سه‌شنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ - ۲:۱۷ عصرپاسخ: تشكر.
حامد: سلام
حديثي را در پرهيز از قرض گرفتن خواندم. دليلش چيه؟ و آيا شامل وام هايي مثل ازدواج و مسكن از بانك هم ميشه؟
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: اِيّاكُمْ وَ الدَّيْنَ؛ فَاِنَّهُ شَيْنُ الدِّينِ.
[20] پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: از قرض گرفتن پرهيز نمائيد، كه باعث ننگ در دين است.
پنج‌شنبه ۵ بهمن ۱۳۹۶ - ۸:۱۰ صبحپاسخ: سلام. گمان كنم اين توضيح كافي باشد كه در سايت ويكي‌فقه نوشته شده: توجه به اين نكته مهم است كه اسلام، مسلمانان را از اين كه در حال بي نيازي، تن به قرض دهند تا وسعت بيشتري در زندگي پيدا كنند، بر حذر داشته و آن را مكروه مي‌شمارد، چنانچه در روايتي پيامبر اكرم ص فرمود:از كفر و بدهي به خدا پناه مي‌برم، گفته شد اي رسول خدا ص آيا بدهي را در كنار كفر قرار مي‌دهي؟ فرمود: بلي. قرض گرفتن در صورت بي‌نيازي مكروه است و در صورت احتياج، كراهت آن كاهش مي‌يابد و هر چه ميزان نياز كمتر باشد به همان نسبت كراهت شدت مي‌گيرد. گاهي گرفتن قرض واجب مي‌شود، مثل آن جا كه امر واجبي بسته به گرفتن آن باشد، مانند حفظ جان، آبرو و نفقه زن و فرزند. كسي كه قادر به پرداخت قرض نيست و اميد به توانايي ندارد، قرض نگيرد، مگر به هنگام ضرورت و تنگنا و يا اين كه قرض دهنده از حال وي مطلع باشد. موفق باشيد.
پاسخ: سلام. ممنون از لطف شما. از چه نظر مي‌فرماييد؟ از نظر محتوا؟
مجله پارسي نامه:
كاربر گرامي، سلام
در تاريخ
سه شنبه 96 بهمن 3 نوشته شما با عنوان
گرما در سرما برگزيده شده و در جايگاه
تيتر دو در
مجله پارسي نامه قرار گرفته است. دبير تحريريه ي اين انتخاب
انديشه نگار و دبير سرويس آن
هما ص بوده است. اميدواريم هميشه موفق باشيد.
پاسخ: با سپاس.
