مردى خدمت امير المؤمنين (ع) رسيد
گفت گروهى را چنان عقيده است كه بنده در حال ايمان زنا نمى‌كند
و نه سرقت ميكند در حالى كه مؤمن است
و نه شراب ميخورد در حال ايمان
و نه ربا
و نه خون حرام ميريزد در حالى كه مؤمن است
اين مطلب خيلى برايم گران است و دلم سخت ناراحتى دارد
تا آنجا كه معتقد است
همين بنده‌اى كه نماز بقبله ميخواند
و مانند من دعا ميكند
و با او ازدواج مينمايم
و باو زن ميدهم
از من ارث مى برد
و من از او ارث مى‌برم
با همين گناه كوچك از ايمان خارج مى‌شود
على (ع) فرمود:
اين اعتقاد صحيح است
من از پيامبر اكرم شنيدم ميفرمود:
خداوند مردم را سه دسته آفريده
و در سه جايگاه ايشان را قرار داده
بهمين مطلب آيه شريفه اشاره دارد
« فَأَصْحابُ اَلْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ اَلْمَيْمَنَةِ
وَ أَصْحابُ اَلْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ اَلْمَشْئَمَةِ
وَ اَلسّابِقُونَ اَلسّابِقُونَ »
اما سابقين عبارتند از انبياء
چه مرسل و چه نامرسل
كه خداوند در آنها پنج روح قرار داده:
روح القدس
و روح الايمان
و روح القوة
و روح الشهوة
و روح البدن
بوسيله روح القدس بمقام پيامبرى مبعوث شده‌اند
چه مرسل و چه نامرسل
بوسيله روح ايمان خدا را پرستش ميكنند
و برايش چيزى را شريك قرار نميدهند
و با روح قوت به پيكار دشمنان و امور زندگى خود مى‌پردازند
و با روح شهوت از غذاهاى لذيذ و زنان جوان از راه حلال بهره‌مند مى‌شوند
و با روح بدن در رفت و آمدند
اما اصحاب ميمنه همان مؤمنين واقعى هستند
كه در آنها چهار روح قرار داده:
روح ايمان
روح القوة
و روح الشهوة
و روح البدن
و پيوسته بنده اين ارواح در او رو بكمال مى‌گذارد
تا حالاتى در او پيدا شود
هنگام گناه روح ايمان از فرد مؤمن خارج مي‌شود
اما اصحاب مشأمه يهود و نصارى هستند
چون انكار كردند پيامبرى را كه مى‌شناختند
خداوند آنها را مبتلا باين سرزنش نمود
و روح ايمان را از آنها سلب نمود
آنها داراى سه روح هستند:
روح قوت
و روح شهوت
و روح بدن
بعد آنها را به چارپايان نسبت ميدهد
فرموده است:
« إِنْ هُمْ إِلاّ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلاً »
چون چهارپا نيز با روح قوت بار مى‌برد
و با روح شهوت علوفه ميخورد
و با روح بدن راه ميرود.
