چشم‌پزشكي
هر سال مي‌رويم
تابستان كه فرصت بيشتر
يك معاينه ساده
امسال هم
و اين‌بار:
«چرا فقط چشم من آستيگمات نيست؟!»

تشخيص دكتر بود
من و سيدمرتضي كه عينكي هستيم
آستيگماتيم
دكتر اين‌بار
چشم مريم را هم آستيگمات تشخيص داد
اما اندك
نه آن‌قدري كه عينك بخواهد
به سيداحمد كه رسيد
گفت نيست
آستيگمات
فقط دوربين
كمي
او هم نه به اندازه‌اي كه نياز به عينك داشته باشد
و مسأله در همين‌جا بود كه آغاز شد
در ذهن سيداحمد



«يعني من با مريم و مرتضي فرق دارم؟! من به كي رفتم؟!»
پرسش ساده‌اي‌ست
دو فرزند و يك پدر
هر سه آستيگمات
اگر چه نمي‌فهمد يعني چه
ولي برايش معنا دارد
نوعي تفاوت
فرزند ديگر غيرآستيگمات
اين چه پيامي براي او دارد؟!

«نكنه من به اون زنه رفتم؟!»

لقبي كه به زن سابق داده‌ام
از كودكي واژه «مادر» را استفاده نكردم
تا اشتباه نشود
ذهن كودكان دچار خطا نگردد
آن‌چه نيست
نباشد
آن‌ها هم هرگز «مادر» نمي‌گويند
عادت اصلاً ندارند
در خانه ما او هميشه «اون زنه» است!

- پسرم نگران نباش
جسم انسان مهم نيست به كي رفته باشد
مهم اخلاق انسان است
رفتار ما

بايد كمكش مي‌كردم
نگران شده بود
اين‌كه چرا برادر و خواهر من مانند پدرم
همه‌شان چشم‌هاي آستيگمات
ولي من دوربين

همه بچه‌ها جمع
براي همه توضيح دادم

- ببين سيداحمد
مريم قدش به اندازه تو بلند نشده است
از تو دو سانتي‌متر كوتاه‌تر است
چرا؟!
چون احتمالاً قدش به اون زنه رفته است
سيدمرتضي چه؟!
او نيز شايد بعضي از ويژگي‌هاي جسمي‌اش
اين كه دست ما نيست
من هم بعضي خصوصيات مادرم را دارم و بعضي از پدرم
اين دست ما نيست
اين مربوط به ژنتيك است
ما اختياري در آن نداريم
پس مهم نيست
چيزي كه دست ما نيست به ما ربطي ندارد
آن‌چه براي ما مهم است اخلاق ماست
اخلاقي كه دست خود ماست
پس مهم است
خدا كند اخلاقت به او نرفته باشد
نگران اين باش
نه آن!

مفصل شد
نه كوتاه
بحث درباره اخلاق
و تمام

يك ماهي مي‌شود كه گذشته
مسأله انگار حل شده
نگراني ديگر در رفتارش نبوده
هيچ اشاره يا توجهي
نگراني از آستيگمات نبودن!

قال اميرالمؤمنين (ع): «وَ لَوْ اَنَّ النّاسَ حينَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ، وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا اِلى رَبِّهِمْ بِصِدْق مِنْ نِيّاتِهِمْ، وَ وَلَه مِنْ قُلُوبِهِمْ، لَرَدَّ عَلَيْهِمْ كُلَّ شارِد، وَ اَصْلَحَ لَهُمْ كُلَّ فاسِد.» (نهج‌البلاغه، خ177)
و اگر مردم به وقتى كه بلاها بر آنان فرود آيد، و نعمتها از دستشان برود، با نيّت هاى صادقانه و دلهاى مشتاق به پروردگار پناه ببرند آنچه را از دستشان رفته به آنان بازمى گرداند، و هر فسادى را برايشان اصلاح مى كند.(ترجمه انصاريان)