توليد تجاري براي نسل تبلت دار: http://www.bamilo.com/catalog/?q=%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%AA%DB%8Cپنج‌شنبه ۱۰ دي ۱۳۹۴ - ۱:۳۹ عصر

پاسخ: تشكر.

توليد تجاري براي نسل تبلت دار: سلام
خيلي ممنون
باميلو را كه نگاه كردم ديدم هنوز تعدادي بازي كارتي داره كه قيمت هاي آنها از سه هزار تومان تا سي هزار تومان هست و البته ظاهراً هيچ كدام به سبك پاسورهاي قديم نيستند و گويا همگي فاقد هر گونه اطلاعات علمي هستند به نظرم آن كارت هايي كه شما دانلود كرده ايد هم همگي اين سبكي باشند يعني فاقد اطلاعات علمي باشند. (البته من از توضيحات باميلو سردر نياوردم اين بازي هاي كارتي جديد چه جوري هستند)

خوشحال مي شوم پي دي اف ها را به ايميل ارسال نماييد. (چون ممكن است تشابه با كارت هاي ايراني داشته باشند و من متوجه شوم اين بازي هاي كارتي سي هزار تومان چگونه است)
در مورد قمار البته يك اشكال شرعي ديگر هم آن موقع ها نزد برخي ها داشت، يك ايراد اساسي كه آن موقع ها مي گرفتند اين بود كه مي گفتند پاسور از آلت قمار بودن خارج نشده و لذا اگر برد و باختي هم نباشد باز حرام است زيرا پاسور عرفاً آلت قمار است.(آن موقع اين جور مشكل شرعي بودن را حل مي كردند كه ما مي خواهيم اطلاعات علمي بدست بياوريم)

شما فرموديد 114 كارت زياد بوده است و هيچوقت تمام كارتها را بازي نكرديد، اگر ساخت كارت بازي براي بعضي موضوعات مناسب باشه كه چند صد تا كارت (يا چند هزار تا) براي تسلط به همه جنبه هاي آن موضوع چاپ بشه (كه بازي كنان در بازي خودشان تصميم بگيرند كه هر چقدر خواستند بردارند) مشكلي پيش نمي ياد؟ استقبال مي شه كه دسته كارت چند صدتايي چاپ بشه و خود بازي كنان تصميم بگيرند چند تا را برداند و بازي كنند؟ چون موردي كه در ذهنم هست اگر بازي كن بخواهد از نظر علمي به همه موارد موضوع تسلط يابد و آشنا بشه بايد تعداد كارتها حداقل چند صد تا باشه.(حتي استقصا تمام مواردي كه در ذهن دارم به نظرم به چند هزار تا كارت هم نياز باشه)
پنج‌شنبه ۱۰ دي ۱۳۹۴ - ۱:۳۷ عصر

پاسخ: آن‌چه من در بازي‌هاي كارتي خارجي ديده‌ام، بيشتر آن را با صفحات بازي مخلوط مي‌كنند. يعني بازي‌كن مسيرهايي را كه بايد طي نمايد، در مراحلي به كارت‌ها نياز پيدا كرده، بايد به پرسش‌هاي علمي آن پاسخ دهد. شبيه همين را ديده‌ام براي حضرت ثامن الحجج ع ساخته‌اند؛ وقتي مهره بازيكن در خانه‌اي با علامت ويژه قرار مي‌گيرد، بايد به پرسشي پاسخ دهد كه تصادفاً در كارت‌ها پيدا مي‌شود، اگر پاسخ صحيح داد عبور مي‌كند و الا جريمه مي‌شود. يك چنين روش‌هايي در بازي‌هاي كارتي خارجي بيشتر ديده مي‌شود. بازي‌هايي كه هم جنبه علمي دارند و هم هيجان حركت مهره‌ها در صفحات متنوّع. نمونه‌هايي به ايميل شما ارسال شد. موفق باشيد.

[ادامه پاسخ]:
... روي هم رفته وقت‌هايي هم كه با هم هستيم و فرصت بازي باشد، مي‌برمشان پارك و در خانه نيستيم. زيرا اين همه درس و مشق، به بازي در پارك بيشتر نياز دارد تا بازي‌هاي دور همي در خانه. اما درباره با تعداد زياد كارت‌ها، ما هيچ‌وقت نتوانستيم با همه كارت‌ها بازي كنيم. هر بار يك دسته مثلاً بيست‌تايي يا سي‌تايي برمي‌داريم (تصادفي) و با آن دسته بازي مي‌كنيم. اين خودش يك جور تنوّع است. بچه‌ها در همان مدت تابستان، كلي از اسم‌ها را ياد گرفتند، قوّت و ضعف گوشي‌هاي موبايل را فرا گرفتند و از همه بيشتر، مهارت دست‌شان در كنترل كارت‌ها و رياضي‌شان در خواندن ارقام افزايش يافته است. البته ما يك مشكل ديگر هم داريم، كارت‌هاي ما سلفون رويش كشيده نشده، به همين دليل به راحتي روي هم سر نمي‌خورند. اصطكاك زياد مقوا كار را كمي سخت كرده است. درباره با صحّت اطلاعات، البته كه خيلي مهم است. من اطلاعات را از سايت phonearena.com گرفتم كه ظاهراً ديتاي كامل و دقيقي دارد. به نظرم اگر براي بزرگسالان كاري انجام مي‌دهيد، نياز است كمي روي تبليغات آن هزينه نماييد و ليگ‌هايي هم در ابتداي كار برگزار كنيد. مثلاً اعلام شود كه فلان زمان در فلان باشگاه ورزشي مسابقاتي برگزار شده و برنده جايزه مي‌گيرد. كافيست چند دوره مسابقات رسمي برگزار نماييد. اين‌طوري بزرگسالان بيشتر جذب مي‌گردند. تعجب نكنيد، در كشورهاي اروپايي كه بازي‌هاي كارتي و روي ميزي مشتري بيشتري دارند (يك‌بار گشتم و حدود پنجاه pdf‌ دانلود كردم از بازي‌هاي روي ميزي بسيار جالب، اگر علاقه‌مند بوديد براي‌تان ايميل كنم) ليگ‌ها و مسابقات انجام مي‌شود. يك نكته ديگر، راه‌اندازي اين بازي‌ها در قهوه‌خانه‌ها و كافي‌شاپ‌هاست كه جوانان بي‌كار به جاي سيگار كشيدن و چشم‌چراني، سرشان گرم بازي‌هاي بدون قمار شود. ...چهارشنبه ۹ دي ۱۳۹۴ - ۱۰:۲۴ صبح

پاسخ: ... نياز به بازاريابي دارد. قهوه‌خانه را متقاعد سازيد كه براي شركت در بازي مثلاً دو هزار تومان از هر شركت‌كننده بگيرد و بعد به برنده هر مسابقه يك جايزه بدهد. شما جايزه‌ها را تأمين مي‌كنيد، چيزهاي ارزان‌قيمت، ولي حسّ برتري برانگيزاننده براي جوانان! مثلاً يك عروسك آويزي از آينه خودرو كه علامت پيروزي در فلان مسابقه باشد. اين‌طوري قمار هم دركار نخواهد آمد. اين‌طور طرح‌ها شروع قدرتمند مي‌خواهد، ولي بعد كار ساده‌تر شده و روي غلتك خواهد افتاد. براي تاريخ، من اخيراً يك دور تاريخ يعقوبي را مطالعه كردم،‌ مطالب جالبي يافتم. مثلاً سن و مشخصات تمام انبياء مهم را دارد. اين خودش مي‌تواند يك دوره بازي كارتي را تأمين اطلاعاتي نمايد. وقتي يك منبع داشته باشيد، كار هم ساده‌تر است، همه مسئوليت اطلاعات به گردن احمد بن ابي‌يعقوب مي‌افتد! كسي هم توقع ندارد براي توليد يك بازي ارزان‌قيمت، يك پژوهش مفصل انجام شود. همين‌كه نام انبياء سر زبان‌ها مي‌افتد و مردم با اسامي آن‌ها و ترتيب‌شان آشنا مي‌شوند، خودش كلّي كار فرهنگي‌ست. موفق باشيد. (پ.ن. همين الآن كه پيام شما را خواندم، پسرها هم مشق‌شان تمام شده بود، رفتم و كارت‌ها را آوردم و دادم بهشان، 40 تا را برداشتند و تقسيم كردند، خودشان برزده و مشغول شده، ربع‌ساعتي‌ مي‌شود كه با شوق و ذوق مشغول بازي دو نفره هستند، يكي دو بار هم تا به حال داد زده و دعوايشان شده! اين مي‌گويد «دماي باتري» را گفتم، ديگري مي‌گويد، «ضخامت» را گفتم. خيلي پرسر و صدا بازي مي‌كنند. امروز بعدازظهري هستند و همين الآن مشغول بازي، بايد از شما متشكر باشند كه با پيام‌تان فرصت كارت‌بازي براي‌شان فراهم نموديد! :) و گرنه باز هم بهشان تكليف مي‌دادم. تعدادي تكاليف اضافه از اينترنت پيدا كرده و پرينت گرفته‌ام، تا سرشان خلوت شود، مي‌دهم انجام دهند. مثلاً نقاشي و هوش و رياضي و اين قبيل چيزها) (پ.ن. الآن سيداحمد اعلام كرد كه برده است. در كمتر از 20 دقيقه بازي با 40 كارت تمام شد.)

توليد تجاري براي نسل تبلت دار: خوب الان كه مدتي گذشته ممكن است تجارب بيشتري بدست آورده باشيد. لذا صبر كردم مدتي بگذرد و بعد سؤالم را بپرسم
اين كارت نزد بچه هاي شما ، هنوز گاهي مورد استفاده است يا بطور كلي كنار گذاشته اند؟ (چون فكر كنم دليل استفبال بچه ها در گذشته اين بود كه همه بقالي ها مي فروختند و همه بچه ها بازي مي كردند ، اين عمومي بودن در كشور انگيزه اي براي بچه هاي ديگر مي شد كه آنها هم بازي كنند الان ديگه سالها است كه هيچ بقالي گويا ديگر شبيه اين ها را نمي فروشد)
در مورد انتخاب تم موضوع موبايل ها چه نظري داريد؟ مثلاً تم هاي مذهبي؟(همان طور كه گفته ايد ظاهراً در گذشته ها تم هاي مذهبي هم منتشر شده و اينكه الان وجود ندارد دليل آن است كه استقبال نمي شود)
چرا 114 تا؟ فكر كنم پاسورهاي قديمي خيلي كمتر بودند؟ شايد كمتر از 100 تا بود؟
در هر صورت در فكر ساخت تجاري اينها هستم (با تم مذهبي)، ولي به دليل همين موارد بالا (پاسور بازي يا كارت بازي ديگر رونقي ندارد مخصوصاً كودكاني كه تبليت و موبايل دارند و اينكه تم هاي مذهبي در گذشته گويا منتشر شده و استقبالي نشده است) در ترديدم
نظر شما چيست؟ بچه هايي كه تبلت و موبايل دارند سراغ اينها مي روند؟(استقبال تجاري از كارت مذهبي منظورم است)
ارزش سرمايه گذاري و بيشتر از آن ارزش صرف وقت و فكر دارد؟ (فكر كنم قديم ها در مورد عمليات هاي دفاع مقدس هم از اين كارت ها زده بودند كه خوب اينها توليدش آسان است)
من فكر توليد كارت بازي مخصوص بزرگسالان است، يعني اطلاعات علمي ديني دقيق و صحيح مخصوص بزرگسالان كه تنظيم و جمع آوري اين اطلاعات ديني كاملاً صحيح كار مشكلي است زيرا منابع ما مثلاً در مسايل تاريخي اختلافات زيادي دارند.
چهارشنبه ۹ دي ۱۳۹۴ - ۹:۱۰ صبح

پاسخ: تشكر. سؤالات خوبي پرسيده‌ايد. يك به يك پاسخ عرض مي‌كنم. حقيقتش تا كارت‌ها را درست كردم، يكي از دوستان طلبه ديد، دوازده هزار تومان هزينه پرينت رنگي‌اش را داد و برد! با همان جعبه صورتي زيبايي كه درست كرده بودم! گفت مي‌خواهد ببرد براي پسرش كه ديوانه تبلت است! ناچار شدم دوباره پرينت بگيرم و يك‌بار ديگر با بچه‌ها قيچي كنيم. اما درباره تعداد 114 عدد، حقيقتاً منظور خاصي نداشتم. دليلش سايز كاغذ بود. نه اين‌كه مانند مهريه به خاطر «عدد»! قصد داشتم سايز كارت‌ها شبيه موبايل باشد. به همين خاطر رفتم و اندازه iphone 5s را مبنا قرار دادم. وقتي كارت‌ها را در فتوشاپ چيدم، خود به خود 114 عدد جا شد! همين! البته بچه‌ها از اين سايز خيلي خوششان آمد، خود كارت را كنار گوششان نگه مي‌داشتند و اداي تماس موبايل را در مي‌آوردند! اما از باب عدم استقبال، مسأله اين است كه كارت‌ها را تابستان درست كردم و آن يكي دو ماه حسابي بازي مي‌كرديم. اما با شروع سال تحصيلي، فضاي بازي محدود شد؛ بخشي به دليل مدرسه و مشق در خانه، بخشي به خاطر اين‌كه دخترها با پسرها در محل ما شيفت‌شان برعكس است و معمولاً بچه‌ها سه‌تايي در خانه نيستند، بخشي هم به دليل اين‌كه شخصاً كلي از بازي‌ها را ممنوع كرده و جمع كرده‌ام و محدوديت‌هاي زماني براي بازي قائل شده‌ام، تا بيشتر به درس و مشق برسند...

توكلي: با سلام و عرض ادب
كار بسيار جالبي است و از آن با ارزشتر وقت و تواني است كه براي كودكانتان صرف كرديد چيزي كه متاسفانه اين روزها در جامعه ما خيلي خيلي كمرنگ است .
در كارتهاي قديمي اطلاعات موجود بيشتر جنبه سرگرمي داشت تا كاربردي . اما با ديدن كار شما و نظرات جالبتان به اين فكر افتادم كه از طريق اين بازي و يا بازيهاي مبتكرانه ديگر چقدر آسان و با لذت ميتوان به كودكان و يا حتي بزرگسالان اطلاعات مفيد را اموزش داد و اين ايده به راحتي در زمينه اطلاعات ديگر هم ميتواند مورد استفاده قرار بگيرد . مثلا كارتهاي مربوط به اطلاعات كشورها ( جمعيت ، درآمد سرانه ، رتبه نظامي و . . . ) كه ميتواند به كودكان ديد بسيار خوبي نسبت به دنياي پيرامون خود بدهد و در بزرگسالان باعث افزايش قدرت تحليل در مسائل سياسي و اقتصادي و . . خواهد شد . موفق باشيد .
سه‌شنبه ۳ آذر ۱۳۹۴ - ۵:۲۲ عصر

پاسخ: سلام. بله. البته كارهايي هم انجام شده. مثلاً اطلاعات مذهبي، درباره مشخصات ائمه عليهم السلام و موارد اين‌چنيني را چندين سال قبل ديده بودم كارت زده‌اند. موفق باشيد.

محسن برجي: كار جذاب و بديعي شده.
ترغيب شدم كه زحمت شما را دانلود كنم و براي دو پسرم يك دسته كارت بازي درست كنم.
فكر مي‌كنم براي بزرگ‌ترها كار جذاب‌تر باشد تا براي بچه‌ها.
ممنون از شما كه به فكر خوانندگان بلاگ‌تان هستيد و اين كار را به اشتراك گذاشتيد.دوشنبه ۲ شهريور ۱۳۹۴ - ۸:۱۹ عصر

پاسخ: بچه‌ها بازي با بزرگ‌ترها را بيشتر دوست دارند از بازي با اسباب‌ها. يك طرف كارت‌بازي اگر بزرگ‌تر باشد، از هر بازي براي كودكان جذاب‌تر است. امتحان كنيد. اميدوارم به كارتان بيايد. موفق باشيد.

حنانه سادات: سلام دايي جان
يه سوال ذهنمو مشغول كرده
يه پيام شايعه آميز تو فضاي مجازي پخش شد
كه غذا يعني ادرار شتر و اعراب به ما اين واژه رو تحميل كردن
بعد من رفتم دنبال جوابش و تو سايتها هم جواب هايي بود
گذاشتم واسه كسيكه فرستاده بود برام
بعد يه بنده خدايي گفت كه اين پاسخ غلطه و
همونه كه در پيام بوده و واقعا اين واژه ها براي تحقير ايرانيها
بهشون تحميل شده.
چه جوابي داريد يعني چي بگم به اين آدم؟

يكشنبه ۱ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۳ صبح

پاسخ: اينترنت مملو از اطلاعات غلط شده. به هر چه مي‌خوانيد با اتهام بنگريد. اولاً تفاوت است بين لغت «غذا» و «غذي». در لغتنامه‌هاي عربي ببينيد. آن معنايي كه گفتيد مربوط به لغت دوم است. لغت اول در عربي به همان معنايي استفاده مي‌شود كه در فارسي. درباره الفباي فارسي هم به اين نكته دقت بفرماييد: شاهان ايران آن‌چنان در عرصه ادبيات ظالم بودند كه يادگيري الفبا و خط را براي مردم ممنوع كرده، اصلاً آموزش آن جرم محسوب مي‌شد. خط را يك رمز براي دولتي‌ها مي‌دانستند و براي انتقال داده‌هاي نظامي. شايد آن داستان معروف را به خاطر داشته باشيد؛ كودكي براي يادگيري خواندن مجبور شد وعده كند به الاغي خواندن ياد دهد! تا بتواند مجوز سواد بگيرد. تصور بفرماييد مردم ايران خسته از ظلم و جور كسرا، اينان با آغوش باز از اسلام استقبال كردند و مسلمانان نيز به توصيه پيامبر به مردم سواد ياد مي‌دادند. ايراني‌ها نيز زبان خودشان را با خط عربي نوشتند، اين شد كه امروز ما زبان فارسي را با خط عربي مي‌نويسيم. زيرا خط پهلوي اصلاً ممنوع بود و نمي‌توانستيم بياموزيم! خط ميخي و پهلوي در انحصار ديوانيان و مغ‌ها بود. كافيست به كتاب‌هاي تاريخي مراجعه بفرماييد تا ببينيد كه اسلام چطور وارد ايران شد. كسرا مرده بود و كشور متزلزل، آماده پذيرش. خبر عدالت لشگر اسلام همه‌جا پيچيده. مردم تنها لشگري مي‌ديدند كه ظلم نمي‌كند و بي‌دليل نمي‌كشد. تاريخ يعقوبي را ببينيد؛ دستوراتي كه خليفه مسلمين به فرماندهان لشگر خود مي‌دهد! اسلام با فرهنگي بر جهان حاكم شد كه در عصر خود نظير نداشت! بحث در اين زمينه مفصل است، مي‌توانيد كتاب «خدمات متقابل» شهيد مطهري را بخوانيد. دانشمندان هرگز مجبور نبودند، آن‌ها براي استفاده مخاطبين بيشتر يا گاهي براي اظهار فضل به عربي مي‌نوشتند. مثل امروز كه افتخار كسي‌ست به انگليسي بنويسد. مثلاً ابن‌سينا عربي‌اش افتضاح است. «في هذه الروزكار...»؛ به جاي «الايام» در كتاب شفا خودم ديدم كه نوشته «روزگار» فقط گ را ك كرده تا فارسي نباشد! دوره طلايي فرهنگ و ادب بوده و مردم از عربي نوشتن احساس عظمت علمي بهشان دست مي‌داد! اصلاً اين شكل نبوده كه شما شنيده‌ايد. موفق باشيد.