بنده خدايي خانمش اراده گرفتن طلاق داشته
اما از بابت اينكه مهريه از دست نداده و آبرو هدر
به خانه پدر قهر رفته و شرايطي براي بازگشت گذاشته
وقتي خبرش را شنيدم به شوهر گفتم: قصد طلاق دارد خانم شما، اين شرايط عينالطلاق است
ميخواهم بدانم نظر شما چيست، شرايط را بخوانيد و بگوييد چه كيفيتي دارد!
شرايط برگشت به زندگي
1. از آن جا كه ايشان صلاحيت اخلاقي براي ادامه زندگي را ندارند براي حفظ فرهنگ مذهبي و ايراني خود و فرزندانم و همچنين حفظ نشاط روحي و جسمي ام بدون اذن ايشان از منزل خارج مي شوم.
2. حق طلاق به من واگذار شود و در صورت تخلف ايشان از موازين احكام و ارزش هاي ديني از اهرم فوق استفاده خواهم كرد و مظالم را به اطلاع دادگاه خواهم رساند.
3. پرداخت مهريه به صورت نقد، طبقه پايين خانه پدري ايشان.
4. حق آوردن هيچ زني را در صورت حضور يا غياب بنده ندارند و بنده راضي به هيچگونه ارتباط ايشان با هيچ زني نيستم و اين مسأله را در محاكم قضايي پيگيري مي كنم.
5. مطالبه نفقه در حد شأن خانوادگي ام بايد تأمين شود.
6. براي همكاري در منزل تقاضاي اجرت المثل دارم و هر روز بايد نقداً پرداخت كنند و در غير اين صورت سند كتبي امضاء كنند.
7. هيچگونه دخالتي در امور تربيت فرزندان از طرف ايشان نمي پذيرم، بايد در اين زمينه مرا همكاري كنند.
8. هيچگونه توهين رفتاري به رهبري، مرجعيت، خانواده ها، چه خود و خودم نمي پذيرم.
9. قبول داشتن مرجع دوم در زندگي، دفتر رهبري، قانون، مركز مشاوره.
10. طالب محيط پرورشي طلبگي هستم. محيط پرورشي ايشان: تهمت، دروغ، غيبت، استهزاء، زن خدمتكار است. محيط طلبگي: مراسم مذهبي، صداقت، دفتر رهبري، تقليد.
11. عذرخواهي رسمي از پدر و مادرم و خانواده ام.
كارشناسي از دوستان دادم قرائت كرد و گفت: «هم خلاف شرع در آن است، هم خلاف قانون و هم خلاف عرف»، عجب دنيايي شده است، آخرالزمان را گويم، همان كه مردمانش روز مؤمن هستند و شب كافر، يا شب مؤمن و روز كافر! مردان لباس زنان پوشيده و زنان لباس مردان، اينطور نيست؟
خداوند انسان را آفريد و انسان توجيه را!
البته قبول دارم وسوسه كه در كار باش،به خصوص آن زمان كه پدر زن تاييد كند(به خاطر شهوت راني خود دخترش فدا شد هم شد!) صبر كاريست كه از هر كسي بر نمي آيد.
اما آن زمان ف راضي بود؟؟كدام زن راضي مي شود همسرش جلوي چشمانش با زني ديگر رابطه داشته باشد؟؟؟آنهم زن ايراني!درك ميكنم ف را.
عشق قبل از ازدواج را تاييد ني كنم.اما گاه پيش مي آيد.مهم آنست كه بعد از ازدواج اين عشق از دل پاك شود.واگر چنين بود نبايد خرده گرفت.چرا كه هستند جواناني كه به آن گرفتار شوند.(البته اكثرا علاقه ايست زودگذر و تحت تاثير دوران جواني و ...)قبول نداريد؟از دوستان روانشناستان بپرسيد.
واضح تر از اين؟مي خواهيد نام ببرم؟در ضمن به ياري خدا دلسرد نمي شوم و تا زماني كه همسرم اجازه دهند ادامه خواهم داد.
باز هم سلام.
زوج!را يك يا دو بار ديده ام.ولي با اون خانوم و خانواده شان آشنا هستم.
از رفتارهاي آقا شنيدم كه مورد قبول هيچ زني نيست.همان طور كه مورد قبول مادرزن اون آقا نبود و به رغم ادعاهاي فراوانشان بلايي به سر همسر دوم همسرشان (هوويشان) كه فرار را بر قرار ترجيح داد و آزادي روح و فكر و جسمش را از اسارت و به نظرم شكنجه.
خانوم را در زمان بارداري اول ديدم و بسيار شگفت زده شدم از آنچه كه پيش رويم بود.اين خانوم همان دختر سرزنده ي قبل نبود!دزني كه فقط چند ماه از ازدواجش مي گذشت و چنين غمي در چشمهايش لانه كرده بود؟جويا شدم علت را گفتند.....
{بيان اين رفتارها و علتشان مسلما در قضاوت ها تاثير بسزايي دارد}
و اكنون در تعجبم از اين جملات:
به او گفتم: «مگر تو چه كردهاي با اين خانواده كه با اين سنگدلي رفتار ميكنند؟»
گفت: «ميداني كه هيچ، جز محبت چه كردهام؟ تو كه ميداني!»
به پسر ميگويد:
«زن دوم بگير و از او بچه بياور، تا مشكل حل شود»
نادان نميدانست كه مشكل روحي از زوجه است، نه زوج
آخر با فرزنددار شدن پسر از زن دوم،
آيا مشكل روحي زن اول از بيفرزندي حل ميشود؟!
همان زمان هم گفتم كه خطا كرده است
ولي عجيب اين بود كه ميگفت:
«اين راه حل ِ اسلام است!»
و اين براي من دردناك است.
(رطب خورده كي منع رطب مي كند؟)
در ضمن مطمئن باشيد روزي كه نه چندان دور است اين زن و شوهر(پدرزن و مادرزن) در همين دنياي فاني پاسخگوي اين به اصطلاح شيعه پروري!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! مي شوند كه ظلم گناهي است كه سريع العقاب!
سهشنبه ۲۰ مهر ۱۳۸۹ - ۵:۵۰ عصر
سلام.تا حدودي با شوهر اون خانم و تا حدودي با اون خانوم و خانواده شان آشنا هستم!!!
كاش قبل از اين كه يك طرفه به قضاوت مي رفتيد بيان مي كرديد كه چه شد كه اين خانوم اراده ي طلاق گرفتن كرد!وچه شد كه به خانه ي پدرش قهر رفت.اونچه كه من شنيدم را شايد اگر ديگران بدانند قضاوتشان و نظراتشان 180 درجه تغيير خواهد كرد.
دراينكه خانواده ي اين خانوم در تفكراتشان تاثير بسزايي دارند شكي نيست اما عمل شوهر ايشان جاي بحث زيادي دارد.
اينكه چه شد كه اين رفتارها صورت گرفت؟؟و....
خداوند تمام كساني را كه زندگي خانواده ها را به هم ميريزند به راه راستش هدايت كند!و اگر قابل هدايت نيستند نابودشان كند!
اگه دوست داشتيد خودتون روي سايت قرار بديد.منتظر جوابتان هستم.
دوشنبه ۱۹ مهر ۱۳۸۹ - ۵:۱۴ عصربا سلام از نظر من اسلام اين حق را به زن داده كه اگر صلاح زندگي خودش مي بيند حتي تمام اين حقهايي كه شما آنرا مغاير اسلام مي دانيد را داشته باشد. اين حق براي مرد هم هست كه تصميم بگيرد و اين شرايط را قبول كند و يا قبول نكند.
اينها چيزهايي نيست كه نسخه همه زندگيها باشد ولي اسلام پيش بيني كرده كه اگر شرايطي عجيب در زندگي ايجاد شد دو طرف مجبور به تحمل بي مورد نباشند.
شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۸۹ - ۱:۱۳ عصربا سلام
آقاي محترم هميشه نظر دادن در مورد مشكلات خوانوادگي يكي از سخترين اموري بوده كه حتي قضات و مشاوران هم به اين موضوع تكيه دارند.
هر بندي كه اين خانم جز شرايط بازگشتشان عنوان كرده اند آن هم بعد از تجربه چند سال زندگي با شوهرشان، اين مطلب را به ذهن من مبادر مي كند كه حتما در پشت تك تك اين كلمات استدلالهايي نهفته است. مسلما ايشان چنين شرط و شروطي در شروع زندگي نداشتند كه اگر داشتند حتما الان ذكر مي كردند پس نهايتا زندگي مشترك ايشان را به اين نقطه رسانده.
اي كاش نظر خودتان و يا شوهرشان نسبت به پس زمينه تك تك اين شروط را بيشتر مي دانستيم.
مطلب ديگر اينكه كارشناسي كه شما با ايشان مشورت كرده بوديد بيان كردند اين شروط با عقل و شرع جور نيست.
من ادعايي درباره دين داري يا دين دارم ندارم ولي راحت مي توانم بگويم كسي بودم كه نسبت به حقوق زن و مرد در خانواده و در اسلام خيلي جستجو كردم و از بزرگان عالم ديني مان هم پرس و جو كردم ، و بين خود و خدا هميشه عهد دارم كه سخنم آزادانه از هواي نفسم پيروي نكند.
مطالبي كه اين خانم عنوان كرده بودند به عنوان شرط با اسلام و عقل مغايرت ندارد شايد با عرف ما كمي مغاير باشد ولي عرف حتي متدينين، اسلام و عقل نيست.
البته دو سه موردش جاي حرف دارد. و به خاطر همين هم هست كه وارد شدن در مسائل خانوادگي هميشه سخت بود.
شنبه ۲۸ فروردين ۱۳۸۹ - ۱۲:۱۴ عصرسلام آقا سيد
به نظر ميرسد اين خانم انسان متشرعي باشند. فكر نميكنم وضع به همين منوال باقي بماند. هرچند شايد براي بعضي از شروط دليل منطقي داشته باشند، احتمالا برخي از اين شروط را از روي عصبانيت گذاشته اند. قدري زمان بگذرد از سرشان ميپرد. ضمن اين كه اگر با ايشان صحبت شود و خواسته هاي خلاف شرعشان برايشان مستدل گوشزد شود خواهند پذيرفت. مگر ايشان دفتر رهبري را قبول ندارند؟ خب با شوهر محترمشان تشريف ببرند دفتر رهبري تا مسئولان دفتر رهبري با ايشان صحبت كنند بلكه در شرايطي كه گذاشته اند تجديد نظر كند. اگر باز هم نميپذيرد معلوم است كه ايشان مشكل اساسي دارد.
يا علي
دوشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۸۸ - ۸:۱۴ عصر