خواهرزاده: پس delete account!
فكر كنم هنوز خيلي جا داره روي خودم كار كنم!
اطلاعات خودمو بالا ببرم و چيزهاي جديد ياد بگيرم.
هنوز به اون حد نرسيدم كه بخوام روي مردم كار كنم و مطلب ارائه بدم!
تازه اگر هم واقعا مطلب مهمي براي ارائه داشته باشم
بعد از مرگم ميان از نوشته هام برميدارن!!
خودشون ارائه ميدن! نيازي نيست من زحمت بكشم :))))
ولي وبلاگ شخصي بنظرم بهتره...
چون يك عالمه مطلب زوركي به خورد آدم نميده!
نميدونم آپديت هاي جديد اينستا رو ديدين يا نه؟
خيلي شلوغ پلوغ شده.
از در و ديوارش عكس و مطلب مي باره...
مثل تونل وحشت شده!جمعه ۱۱ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۲:۱۷ صبح

پاسخ: انسان ميل به ارتباط دارد. جامعه اين‌طور ساخته مي‌شود. شبكه‌هاي اجتماعي روي همين خواسته بنيان نهاده شده، مردم را به سوي خود جذب مي‌كنند. اما انسان نياز به آرامش دارد. اين آرامش در ارتباطات كم حاصل مي‌شود. پس شبكه‌هاي اجتماعي اگر چه در ابتداي امر لذّت‌بخش هستند، مدتي نمي‌گذرد كه آزاردهنده و استرس‌زا مي‌گردند. اين‌كه فرد مدام و پيوسته سر به گوشي مي‌زند و پست‌هاي خود را چك مي‌كند، ترس از لايك‌ها و كامنت‌ها و تعداد آن‌ها و ورود و خروج افراد به كانال و گروه و فالو دارد. به حالتي بيمارگونه مي‌رسد كه لحظه‌اي نمي‌تواند چشم از شبكه ارتباطي‌اش بردارد. شبكه اجتماعي خوب است، از اين جهت كه مي‌تواند ارتباط را تسريع بخشد و آسان كند. يك روزي تلفن نبود، مردم نامه مي‌نوشتند. طول مي‌كشيد تا به مقصد برسد. اكنون كه شبكه‌هاي اجتماعي آمده، مثلاً من مي‌توانم ايده‌هايم را براي كارگردان حاتمي‌كيا ارسال كنم. اين خيلي خوب است. اين درخشان است. اما همان‌طور كه تلفن فرصتي پديد‌ آورد تا عده‌اي بيمار شروع به مزاحمت‌هاي تلفني كنند، يا عده‌اي از تلفن‌هاي بي‌موقع بي‌خواب شوند، شبكه‌هاي اجتماعي هم فرصتي براي همين بيماران فراهم مي‌كنند و خواب بعضي را هم مي‌گيرند. اگر ياد بگيريم همان‌طور كه تلفن را كنترل كرديم، شبكه‌بازي‌هايمان را هم كنترل كنيم، مشكل كمتر خواهد شد. در پناه خدا.

خواهرزاده: سلام دايي جان شب بخير
حال شما چطوره؟
بي مقدمه ميرم سراغ مطلبي كه ذهنمو درگير كرده
بنظر شما اينستاگرام داشتن خوبه؟
پست گذاشتن از وقايع روزمره ، كتاب هايي كه خوانديم و ....
يك حساب ساختم. ولي پشيمونم. ميخوام حذفش كنم.
يه حسي ميگه اصلا از كتاب هاي خوب بذاري! خب كي اهميت ميده؟ فقط وقتت تلف ميشه. يا بعضي شعرهام رو نوشتم. ولي حس كردم كسي حوصله نداره!
انگار همه به شدت توي لاك خودشون هستن!
ولي دو دلم براي حذف كردن! بنظر شما چكار كنم؟پنج‌شنبه ۱۰ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۱:۱۲ عصر

پاسخ: سلام. آدم يا براي خودش مي‌نويسه يا براي مردم. اگر براي خود است، مي‌شود يك فايل ورد باز كرد و نوشت. خاطره مي‌شود. تصوير گذاشت. در آينده خواند و از حالات گذشته خود باخبر شد. اين مثل دفتر روزنوشت يا يادگاري يا خاطرات عمل مي‌كند. اما اگر براي ديگران مي‌نويسد، بايد هزينه فرصت كند. يعني محاسبه وقتي كه مي‌رود و بهره‌اي كه نصيب مي‌شود. شبكه‌هاي اجتماعي وقت زيادي از انسان مي‌گيرند. زيرا اطلاعات فراواني ارائه مي‌كنند كه معمولاً مفيد نيستند، يا كم فايده. انسان درگير كه مي‌شود، اشتياق به دانستن او را مي‌كِشد كه تا انتها بخواند و چون انتها ندارد، عمر از دست مي‌رود. كسي كه بخواهد اطلاعات خود را افزايش دهد، كتاب الكترونيكي بخواند روي گوشي بهتر است از شبكه اجتماعي. حالا براي ارائه اطلاعات، يعني داشتن كانال و اينستاگرام و اين‌چيزها، اگر وقتي دارد كه به كارش نمي‌آيد و استفاده ديگري ندارد، مي‌بيند هزينه‌اي ندارد كه روزي چند ساعت مطلب جمع‌آوري كند و از مطالعه و تحقيق، چيزي استخراج كند كه به كار مردم بيايد، مفيد باشد، اين خوب است. يعني هزينه كم و ايجاد فرصت فراوان. خب، كتاب مي‌خواند و تحقيق مي‌كند و تصوير مي‌سازد و مطالبي را منتشر مي‌كند جذاب و علمي و پرفايده. دست به دست مي‌شود و به تعدادي از مردم بهره مي‌رساند. پس بستگي به محاسبه هزينه فرصت دارد. انسان اگر كار مهم‌تري ندارد، مي‌تواند وقتي را كه معمولاً استفاده مفيد ندارد خرج توليد اطلاعات مفيد در شبكه اجتماعي كند. اما اگر مي‌تواند به مهم‌تر مشغول شود، شبكه اجتماعي اتلاف وقت است. موفق باشي. در پناه خدا.