مجله پارسي نامه: سه‌شنبه ۳ دي ۱۳۹۸ - ۷:۴۵ صبح

پاسخ: سپاس.

نوري: با سلام خدمت شما
اول:من يك مقدار دچار تضاد بين مصاديق شدم شما فرموده بوديد بچه هارو توي يه خلا نسبي نسبت به مذهب و مناسك اون نگه داشتيد پس چرا تولد پيامبر و ائمه رو انقدر براشون bold كرديد؟ اين كه دوباره شد تاكيد روي پيام رسان بجاي اصل پيام. اميدوارم متوجه منظورم بشيد من نمي تونم مصاديق رو تفكيك كنم جشن ولادت بله ، پياده روي اربعين نه ، هيئت هفتگي نه حتي عزاداري كل ماه محرم نه فقط دهه ي اول؟؟؟ واقعا گيج ميشم ممنونم اگر راهنمايي بفرماييد!
دوم: بعد قطعي اينترنت ديگه عكسي براي من باز نمي كنه توي وبلاگتون كلا قالب وبلاگ درهم بالا مياد البته خدا رو شكر جز اون دسته وبلاگ هاي داخلي هست كه با نت داغون اين روزا باز بشه. هرچند اون يكي سايتتون باز نميشه!!!سه‌شنبه ۵ آذر ۱۳۹۸ - ۷:۱۱ صبح

پاسخ: سلام. عرض كردم «خلأ»، منظورم خلأ مطلق نبود! قبلاً اشاره كردم هر سال تاسوعا و عاشورا بيرون مي‌رويم، چند ساعتي در برنامه‌هاي مختلف. تمام راهپيمايي‌هاي انقلابي را شركت مي‌كنيم. شعائر اسلامي را پاس مي‌داريم. اين‌ها اتفاقات جذّابي است كه حداقل‌هاي لازم براي مسلمان بودن است! اما درباره با تولّد، چند سال پيش كه يكي گفت فلان روز تولد من است، توضيح دادم تولد تو هشت سال پيش بوده. امروز تولد نيست، سالگرد تولد است. اما آيا تولد من و تو آن‌قدر مهم است كه هر سال يادآوري كنيم؟! برايشان توضيح دادم كه سالگرد را بايد براي آدم‌هايي گرفت كه يادآوري آن‌ها سرنوشت بشريت را تغيير مي‌دهد. سرنوشت ما را هم. از همان روز سعي مي‌كنيم تولد بعضي از معصومين را جشن بگيريم، به جاي تولد خودمان. نوعي جايگزيني. آن‌چه درباره با «بمباران اطلاعاتي» گفتم اين‌كه حجم زيادي از اطلاعات مذهبي را در ذهن كودكان فرو نكنيم و درگير حجم زيادي از مراسمات، مثلاً ده شب پشت سر هم تا ديروقت كه احساس «سيري كاذب» نكنند. و گرنه از كودكي در قالب «قصه واقعيت» تاريخ خلقت بشر و انبياء را تعريف مي‌كردم، هر روز ظهر بعد از ناهار. وقتي هنوز مدرسه نمي‌رفتند: http://rastan.parsiblog.com/posts/597 . دقيقاً چون اون يكي سايت باز نمي‌شه، عكس‌هاي وبلاگ بالا نمياد. زيرا تصاوير را در سايت شخصي آپلود مي‌كنم و بخشي از قالب وبلاگ هم. پارسي‌بلاگ داخلي‌ست، ولي چون سايت شخصي هاست ارزان دارد (سالي 60 هزار تومان) در خارج از كشور گرفته‌ام. در داخل گران بود. اين‌كه كدام مناسك را انتخاب كرده و كدام را نه، لطفاً گيج نشويد، بستگي به تشخيص هر والدي دارد نسبت به فرزندانش. من حس كردم فلان فعاليت را دوست دارند و مي‌فهمند. آن‌ها را ادامه دادم. ولي مثلاً يك‌بار رفتيم تا ديروقت سينه‌زني، شام را هم در مسجد، خيلي به بچه‌ها سخت گذشت. از حرف‌هايشان فهميدم كه عزاداري شبانه در مسجد برايشان مناسب نيست. سر توزيع شام اتفاقاتي افتاد كه خيلي ناراحت‌شان كرد. خود سينه‌زني هم طولاني و خسته‌كننده. اين را خيلي از بزرگان فرموده‌اند كه مستحبات نبايد فشار بياورد، وگرنه از واجبات هم بري مي‌كند. ممنونم از توجه شما به موضوع.