بيانات امام‏خميني قدس‏سره و رهبر معظم انقلاب مدظله‏العالي   مجالس عزا از آن وقت به امر حضرت صادق (سلام‌الله‌عليه) و به سفارش ائمة هدي^، ما بپا مي‏كنيم اين مجالس عزا را.‏ ملت ما قدر اين مجالس را بدانند، مجالسي است كه زنده نگه‌مي‏دارد ملت‏ها را، در ايام عاشورا زياد و زيادتر و در ساير ايام هم غير اين ايام متبركه، هفته‌هاست و جنبش‌هاي اين‌طوري هست.‏ اگر بُعد سياسي اينها را بفهمند، همان غربزده‏ها هم مجلس به‌پا مي‏كنند و عزاداري مي‏كنند؛ اگر چنانچه ملت را بخواهند و كشور خودشان را بخواهند.‏ من اميدوارم كه هر چه بيشتر و هر چه بهتر اين مجالس برپا باشد و از خطباي بزرگ تا آن نوحه‌خوان در اين تاثير دارد؛ [از] آن كه ايستاده پاي منبر، چند شعر مي‏گويد و چند شعر مي‏خواند، تا آن كه در منبر است و خطيب است، اينها هر دو در اين مسئله تاثير دارند، تاثير طبيعي دارند؛ گرچه خود بعضي اشخاص هم ندانند دارند چه مي‏كنند؛ مِن حَيثُ لايَشعُر.‏ روضة سيدالشهداء براي حفظ مكتب سيدالشهداست.‏ آن كساني كه مي‏گويند روضه سيدالشهداء را نخوانيد، اصلاً نمي‏فهمند مكتب سيدالشهداء چه بوده و نمي‏دانند يعني چه.‏ نمي‏دانند اين گريه‏ها و اين روضه‏ها حفظ كرده اين مكتب را.‏ الان هزار و چهارصد سال است كه با اين منبرها، با اين روضه‏ها و با اين مصيبت‏ها و با اين سينه زني‏ها ما را حفظ كرده‌اند؛ تا حالا آورده اند اسلام را.‏ ‏.‏ ‏.‏ اين نقش، يك نقشي است كه اسلام را هميشه زنده نگه داشته، آن گلي است كه هي آب به آن مي‏دهند زنده نگه داشته، اين گريه‏ها زنده نگه‏داشته مكتب سيدالشهداء را، اين ذكر مصيبت‏ها زنده نگه داشته مكتب سيدالشهداء را.‏ امام حسين(سلام‌الله عليه) با عده كم، همه چيزش را فداي اسلام كرد؛ مقابل يك امپراطوري بزرگ ايستاد و «نه» گفت.‏ هر روز بايد در هر جا اين «نه» محفوظ بماند و اين مجالسي كه هست، مجالسي است كه دنبال همين است كه اين «نه» را محفوظ بدارد.‏ اين [ذکر مصيبت امام حسين×] همان چشمه‌ي جوشاني است كه از ظهرِ روزِ عاشورا شروع شد؛ از همان وقتي كه زينب كبري÷ - طبق نقلي كه شده است - بالاي «تلّ زينبيّه» رفت و خطاب به پيغمبر عرض كرد:‏ «يا محمداه، صلّي عليك مليك السّماء هذا حسينك مرمّل بالدّماء، مقطّع الاعضاء، مسلوب العمامة و الرّداء.‏ ‏.‏ ‏.‏ » او خواندنِ روضه‌ي امام حسين× را شروع كرد و ماجرا را با صداي بلند گفت؛ ماجرايي كه مي‌خواستند مكتوم بماند.‏ خواهر بزرگوار امام، چه در كربلا، چه در كوفه و چه در شام و مدينه، با صداي بلند به بيان حادثه‌ي عاشورا پرداخت.‏ اين چشمه، از همان روز شروع به جوشيدن كرد و تا امروز، همچنان جوشان است.‏ اين حادثه‌ي عاشوراست.‏ اكنون بايد به نحو متعارف كه در طول قرون و اعصار عزاداري مي‌كرده‌اند و متدينين و علماء هم خود در آن شركت مي‌جسته‌اند، عزاداري كنند؛ يعني تشكيل مجالس روضه‌خواني و راه‌اندازي دسته‌جات و مواكب عزاداري كه داراي حال و حزن و شور محبت اهل‌بيت(عليهم‌الصلاةوالسلام) است، سعي كنند كه نوحه‌ها و شعرها و روضه‌خواني‌ها، پرمغز و داراي مضامين صحيح و متكي به آثار وارده‌ي معتبره از ائمه^ يا علماي بزرگ باشد.‏ من واقعاً مي‌ترسم از اين‌كه خداي ناكرده، در اين دوران كه دورانِ ظهور اسلام، بروز اسلام، تجلّي اسلام و تجلّي فكر اهل‌بيت(عليهم‌الصّلاةوالسّلام) است، نتوانيم وظيفه‌مان را انجام دهيم.‏ برخي كارهاست كه پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دين نزديك مي‌كند.‏ يكي از آن كارها، همين عزاداريهاي سنّتي است كه باعث تقرّبِ بيشترِ مردم به دين مي‌شود.‏ اين‌كه امام فرمودند «عزاداري سنّتي بكنيد» به خاطر همين تقريب است.‏ در مجالس عزاداري نشستن، روضه خواندن، گريه كردن، به سر و سينه زدن و مواكب عزا و دسته‌هاي عزاداري به‏راه‏انداختن، از اموري است كه عواطف عمومي را نسبت به خاندان‏پيغمبر، پرجوش مي‌كند و بسيار خوب است.‏