از شور تا شعور حسيني
محمدتقي اکبرنژاد در اين کتاب ـ که بررسي نسبتاً جامعي درباره مباحث فقهي و حدود و ثغور شرعي عزاداري است ـ پس
از پرداختن به بحث حقيقت عزاداري و لزوم عزاداري براي اهل بيت^، ضرورت تنوع در شيوههاي عزاداري را نيز بيان کرده است.
در بخش دوم اين کتاب، مبارزات عليه عزاداري بررسي شده و يادآوري شده که مبارزه مکانيکي و فيزيکي با عزاداري، از قبل
شکست خورده است و دشمنان دين سعي مي کنند با انواع تحريفات محتوايي، شکلي و اعتقادي با عزاداري مبارزه کنند.
در ادامه، به مسئله خودزني و به صورت خاصّ، قمهزني پرداخته شده و مؤلف، گذشته از بحث ناسازگاري با مقتضيات زمان، اثبات
کرده است که اين اعمال هيچ ريشهاي در آيات و روايات ندارند؛ بلکه ادلّه فراواني دلالت بر حرمت آنها دارد.
بعلاوه، در اين کتاب به پاسخگويي به برخي شبهات نيز پرداخته شده است. از جمله، به برخي مکاشفات علما که دستاويز طرفداران
قمهزني شده است، پرداخته و مي نويسد:
مکاشفه تنها براي شخصي که مکاشفه ميکند ـ اگر منجر به يقين شود ـ حجت است. اگر يقين نياورد و يا با
روايات مخالف باشد، حجّيت ندارد. اما در هر حال براي ديگران فاقد حجيت است؛ زيرا خبري حجت است که شخص از امام
نقل کند.
و در ادامه مي نويسد:
بنابر فرض که اين مکاشفات درست نقل شده باشند و خالي از شوائب بوده باشند، هيچ تعارضي با آنچه که گفتيم، ندارد؛
زيرا در زماني که آنها اين مسائل را ديده بودند، زماني بود که قمهزني ممنوع نشده بود...
به عنوان مثال، تا زماني که قبله تغيير نکرده بود، تمام آثار و برکات نماز، متعلق به نمازي بود که به سمت
بيت المقدس خوانده ميشد. اما بعد از تغيير قبله اگر کسي ده سال هم به طرف بيت المقدس نماز بخواند، هيچ فايدهاي
نخواهد داشت و نميتوان گفت که آقا! شهداي بدر که داراي فلان درجات بودند، به سوي بيتالمقدس نماز خوانده اند و به
آن درجات رسيدهاند!
در بخش پاياني نيز به بيان فتاواي مراجع فعلي درباره قمهزني پرداخته شده است.
اين کتاب توسط انتشارات «پاسدار اسلام»، در 388 صفحه و در قطع وزيري، در زمستان سال 85 انتشار يافته است.