از شور تا شعور حسيني

 

محمدتقي اکبرنژاد در اين کتاب ـ که بررسي نسبتاً جامعي درباره مباحث فقهي و حدود و ثغور شرعي عزاداري است ـ پس

از پرداختن به بحث حقيقت عزاداري و لزوم عزاداري براي اهل بيت^، ضرورت تنوع در شيوه‏هاي عزاداري را نيز بيان کرده است.‏

در بخش دوم اين کتاب، مبارزات عليه عزاداري بررسي شده و يادآوري شده که مبارزه مکانيکي و فيزيکي با عزاداري، از قبل

شکست خورده است و دشمنان دين سعي مي کنند با انواع تحريفات محتوايي، شکلي و اعتقادي با عزاداري مبارزه کنند.‏

در ادامه، به مسئله خودزني و به صورت خاصّ، قمه‏زني پرداخته شده و مؤلف، گذشته از بحث ناسازگاري با مقتضيات زمان، اثبات

کرده است که اين اعمال هيچ ريشه‏اي در آيات و روايات ندارند؛ بلکه ادلّه فراواني دلالت بر حرمت آنها دارد.‏

بعلاوه، در اين کتاب به پاسخگويي به برخي شبهات نيز پرداخته شده است.‏ از جمله، به برخي مکاشفات علما که دستاويز طرفداران

قمه‏زني شده است، پرداخته و مي نويسد:‏

مکاشفه تنها براي شخصي که مکاشفه مي‏کند ـ اگر منجر به يقين شود ـ حجت است.‏ اگر يقين نياورد و يا با

روايات مخالف باشد، حجّيت ندارد.‏ اما در هر حال براي ديگران فاقد حجيت است؛ زيرا خبري حجت است که شخص از امام

نقل کند.‏

و در ادامه مي نويسد:‏

بنابر فرض که اين مکاشفات درست نقل شده باشند و خالي از شوائب بوده باشند، هيچ تعارضي با آنچه که گفتيم، ندارد؛

زيرا در زماني که آنها اين مسائل را ديده بودند، زماني بود که قمه‏زني ممنوع نشده بود.‏.‏.‏

به عنوان مثال، تا زماني که قبله تغيير نکرده بود، تمام آثار و برکات نماز، متعلق به نمازي بود که به سمت

بيت المقدس خوانده مي‏شد.‏ اما بعد از تغيير قبله اگر کسي ده سال هم به طرف بيت المقدس نماز بخواند، هيچ فايده‏اي

نخواهد داشت و نمي‏توان گفت که آقا!‏ شهداي بدر که داراي فلان درجات بودند، به سوي بيت‏المقدس نماز خوانده اند و به

آن درجات رسيده‏اند!‏

در بخش پاياني نيز به بيان فتاواي مراجع فعلي درباره قمه‏زني پرداخته شده است.‏

اين کتاب توسط انتشارات «پاسدار اسلام»، در 388 صفحه و در قطع وزيري، در زمستان سال 85 انتشار يافته است.‏