پرسش نهم
• يعني رفتارهايي که از سر عشق از انسان سر ميزند، اگر دليل عقلي نداشته باشد، مورد تأييد دين نيست؟!
? اسلام، در عين اينکه دل را قبول دارد، عشق و سير و سلوک را قبول دارد، هرگز حاضر نيست عقل و فکر
و استدلال و منطق را تحقير کند. براي عقل و فکر و استدلال و تعقل، نهايت احترام را قائل است.
اسلام مي گويد ولو به وجود خداي يگانه اعتقاد داشته باشي، ولي آن اعتقادي که ريشهاش خواب ديدن است، ريشهاش تقليد از
پدر و مادر يا تأثير محيط است، مورد قبول نيست. جز تحقيقي که عقل تو با دليل و برهان مطلب را دريافت
کرده باشد، هيچ چيز ديگر را ما قبول نداريم.
خود قرآن دائماً دم از تعقل مي زند؛ گذشته از اين، وقتي شما کتابهاي حديث را باز کنيد، اولين بابي که
مي بينيد، «کتاب العقل» است. موسي بن جعفر (سلام الله عليه) تعبيري فوق العاده عجيب دارد، ميفرمايد: خدا دو حجت دارد، دو
پيغمبر دارد: يک پيغمبر دروني که عقل انسان است و يک پيغمبر بيروني که همان پيغمبراني هستند که انسانند و مردم را
دعوت کردهاند. خدا داراي دو حجت است... و اگر انبياء باشند و عقل نباشد، باز انسان راه سعادت خود را نمي پيمايد.
|