پرسش بيستم
• بعضيها در جواب اين مطلب - که بايد به برداشت بيگانگان نسبت به اعمالمان توجّه کنيم- ميگويند: «اگر بخواهيم به حرف آنها
توجه کنيم، آنها بعضي از واجبات ديني ما را هم مسخره ميکنند؛ پس بايد واجبات را هم کنار بگذاريم؟!»
? نكتهاي که در اين سوال مورد غفلت واقع شده، اين است که، هيچ يك از انبيا براي عمل به عادات و آداب
ابداعي خود مورد استهزا قرار نگرفته است! انبيا به جهت تبليغ دين و احكام الهي به مردم، ازسوي كافران و ستمگران مورد
تمسخر قرار ميگرفتند، در حالي كه ما به جهت عادات و رسوم ابداعي خود مورد استهزا هستيم.
اگر دشمن ما را به جهت عقايد و اعمال دينيمان مسخره كند، در برابر او ميايستيم و كمترين توجهي نميكنيم؛ اما رفتارهايي
همچون قمهزني در هيچ يك از روايات ما تاييد نشده است؛ بلكه رسم و عادتي است كه توسط خود مردم ابداع شده
است، از اين رو نميتوان آن را از دين دانست. اگر دشمن، ما را براي گريهكردن بر سالار شهيدان مسخره كند، توجه
نميكنيم؛ زيرا اصل عزاداري و گريه براي امام حسين× از دين است و در متنِ دين، به آنها توصيه شده است.
ما از ريشخند دشمن نميترسيم، از بدنماياندن اسلام به ملتها بيمناکيم؛ ما از آن مي¬ترسيم كه پافشاري ما بر برخي از اعمال
بيريشه وابداعي، بهانه به دست دشمنان دهد وآنها با استفاده از آن، ملتهايي را كه تشنه اسلام هستند، از آن بيزار كنند.
? رهبر معظم انقلاب نيز به همين نکته اشاره کردهاند:
اگر قمهزني اشکال هم نداشته باشد و حرام هم نباشد، واجب که نيست! ... [اين رفتارها] در دنياي امروز، در فرهنگ رايج
جهاني امروز، در عقلانياتي که امروز در داخل خانههاي ما و بين جوانان و دختران و پسران ما رايج است، عکسالعمل نامناسب
ايجاد خواهد کرد. اينها از بينات شرع نيست که ما بگوييم چه دنيا بپسندد، چه نپسندد، ما بايد اينها را بگوييم؛ حداقل
اينها «مشکوکٌ فيه» است.