1.‏ قمه‏زني چيست؟   قمه‏زني مراسمي است كه در بعضي شهرستان‏ها و بلاد شيعي و توسط برخي از عزاداران امام‏حسين‏× اجرا مي‏شود و در تأسي به مجروح و شهيد شدن سيدالشهدا‏× و شهيدان ‏كربلا و به‏عنوان اظهار آمادگي براي خون دادن و سر باختن در راه امام حسين‏× انجام ‏مي‏گيرد شرکت کنندگان در اين مراسم، صبح زودِ روز عاشورا، با پوشيدن لباس سفيد و بلندي همچون كفن، بصورت دسته‏جمعي قمه بر سر مي‏زنند و خون، از سر بر صورت و لباس سفيد جاري مي‏شود.‏ بعضي‏هم براي قمه زني نذر مي‏كنند، برخي هم چنين نذري را دربارة كودكان خردسال انجام ‏مي‏دهند و بر سرِ آنان تيغ مي‏زنند، تا از محل آن خون جاري گردد.‏ در اينجا به توصيف صحنه هايي از دستة قمه‏زني در شهر کاظمين به نقل از کتاب تراژدي کربلا مي پردازيم:‏ روز عاشورا در بيشتر شهرها و روستاهاي عراق، روز حزن و اندوه و سوگ است.‏ ديدگان اشکبار و رنگ سياه پرچم‏ها و چهره‏هاي خاک آلود، در همه جا به چشم مي خورد؛ تنها کفن‏هاي قمه زنان به رنگ سفيد و با لکه هايي از خون ديده مي شود.‏ مرداني که شعار «فداييان حسين» را بر کفن‏ها نگاشته، قمه، شمشير و يا خنجري بر دستان گرفته و بر سرهاي تراشيده خود زخم‏هايي گاه بسيار عميق و شديد وارد مي‏آورند.‏ دستة بيضوي شکل آنها با عبور از خيابان اصلي کاظمين به حرم وارد مي شود.‏.‏.‏ عزاداران با رسيدن به حرم کاظمين، با حماسة بسيار فرياد «حيدر.‏.‏.‏ حيدر» سر مي دهند و با هر ضربة طبل و نواي شيپور، ضربه‏اي بر فرق سر مي‏زنند.‏ گاه اين ضربه‏ها چنان شديد است که فرق سر را شکافته و خون بسياري از آن جاري مي سازد.‏ در برخي موارد نيز افراد از هوش رفته و بر زمين مي‏افتند و يا از شدت ضربه ها جان مي دهند.‏.‏.‏ گروه سرشکافته و خون‏آلود قمه‏زنان، چنان منظرة دهشتناکي پديد مي‏آورند که وحشت و اندوه، سراسر وجود تماشاچيان را فرا مي‏گيرد.‏.‏.‏ خون، با نخستين ضربه فوران مي زند؛ اما گاه برخي آنچنان به شور و هيجان مي‏آيند که ضربه‏هاي محکمي بر سر فرود آورده و خون بيشتري از سر خود جاري مي سازند.‏ برخي نيز با سطح قمه بر سر ضربه مي‏زنند تا خطر کمتري برايشان داشته باشد.‏ قمه‏زنان بلافاصله پس از پايان مراسم به حمام‏هاي عمومي رفته و پس از مداواي زخم‏هايشان به شيوه‏اي سنتي، خود را شسته و بهبود مي‏يابند.‏ آماده‏سازي قمه‏ها و کفن‏ها و گروه‏هاي موزيک و ديگر لوازم مورد نياز، بر عهدة هيئت‏هاي عزاداري است.‏ جمع‏آوري کمک‏هاي مردمي و دادن مبلغي به شاعر، نوحه‏خوان، سخنران و ديگر مخارج نيز برعهدة هيئت‏ها است.‏» قمه‏زني نيز مثل شبيه‏خواني، از دير باز مورد اختلاف نظر علما و پيروان و مقلدين آنان بوده و به استفتاء و افتاء مبني بر جواز يا عدم جواز آن مي‏پرداخته‏اند.‏