پرسش اول
• در روايات بسياري تأسيس مجالس عزاي حسيني به اهل بيت^ نسبت داده شده است؛ روش و سيرة آن بزرگواران در عزاداري چه بوده است؟ يا در توصيههاي آن حضرات، به چه روشي براي ع÷زاداري اشاره شده است؟
? آنچه در روايات متواتر از ائمة معصومين به ما رسيده و در منابع معتبر روايي آمده، توصيه به برگزاري مجالس عزا، گريه، مرثيهسرايي و جزع و بيتابي در مصيبت اهل بيت هدي^ است؛ مثل آنچه از امام رضا× در توصيف سيرة امام کاظم× در ايام عزاي سالار شهيدان، روايت شده است. امام رضا× فرمودند:
... همانا روزِ حسين (عاشوراء) مژههاي ما را از شدت گريستن مجروح ساخت و اشكهايمان را جاري كرد و عزيز ما را در سرزمين گرفتاري و بلا، ذليل كرد و ما را تا روز واپسين، ميراثدارگرفتاري و بلا نمود؛ پس بر مثل حسين، گريهكنندگان بايد گريه كنند، چرا كه گريه بر او گناهان كبيره را از بين ميبرد. سپس فرمودند: زماني كه محرم وارد ميشد، پدرم ديگر نميخنديد و پيوسته محزون بود تا اينكه ده روز سپري ميشد. زماني كه روز دهم ميرسيد، آن روز، روز مصيبت و حزن و گريهاش بود و ميفرمود: اين همان روزي است كه حسين× در آن كشته شده است.
ميبينيم، با اينكه آن حضرت در مقام بيان شدت تأثر امام كاظم× در عزاي اباعبد الله الحسين× هستند، اما اشاره به عملي غير از گريه، حزن و ماتم و مصيبتزدگي نكردهاند.
|