پرسش نوزدهم
• يعني ميگوييد آنهايي که در گذشته حکم به جواز قمهزني دادهاند، دچار اشتباه شدهاند؟!
? ميگويند مراجع تقليد گفتهاند قمهزدن جايز است... مراجع قديم اجازه دادند، ولي شما ميدانيد تلويزيون اروپا دوازده بار قمه زدن ايرانيها را
نشان داده و بعد يک دکتر روانشناس آنجا نشسته، گفته: شيعهها يک مَرَضي دارند نظير خودکشي؛ خودشان را آزار ميدهند. شيعهها يک
مرض رواني دارند به نام خودآزاري؛ و اروپا به شيعه خنديده!
شما بايد اينطور سؤال کنيد: «اي مراجع تقليد! اجازه ميدهيد جوري عزاداري کنيم که اروپا به شيعه بخندد؟!» هيچ مرجعي اجازه نميدهد.
سؤال شما اشتباه بودهاست؛ سؤال کردهايد: اجازه ميدهيد در عزاي امام حسين× چند قطره خون بريزد؟ گفتهاند: جايز است.
شما بگوييد: اجازه ميدهيد جوري عزاداري کنيم که اروپا به شيعه بخندد؟ هيچ مرجعي اجازه چنين کاري را نميدهد.
? درست است که جمعي از بزرگان فقهاي پيشين (قدّس الله اسرارهم) اجازه بعضي از اين امور را در عصر خود- به دلايل
خاصّي- دادهاند، ولي آنها هم اگر در عصر ما و شرايط زمانمان بودند بهيقين طور ديگري فتوا ميدادند.
درباره نقش «تغيير شرايط زمان و مکان» در «تغيير حکم مسائل شرعي» ديدگاه حضرت امام& جالب توجه است؛
? زمان و مکان دو عنصر تعيين کننده در اجتهادند. مسئلهاي که در قديم داراي حکمي بوده است، به ظاهر همان مسئله در
روابط حاکم بر سياست و اجتماع و اقتصاد يک نظام، ممکن است حکم جديدي پيدا کند؛ بدان معنا که با شناخت دقيق
روابط اقتصادي و اجتماعي و سياسي، همان موضوع اوّل که از نظر ظاهر با قديم فرقي نکرده است، واقعاً موضوع جديدي شده
است، که قهراً حکم جديدي ميطلبد. مجتهد بايد به مسائل زمان خود احاطه داشته باشد...»
|