پرسش بيستم

 

• بعضي‏ها در جواب اين مطلب - که بايد به برداشت بيگانگان نسبت به اعمال‏مان توجّه کنيم- مي‏گويند:‏ «اگر بخواهيم به حرف آنها

توجه کنيم، آنها بعضي از واجبات ديني ما را هم مسخره مي‏کنند؛ پس بايد واجبات را هم کنار بگذاريم؟!‏»

? نكته‏اي که در اين سوال مورد غفلت واقع شده، اين است که، هيچ يك از انبيا براي عمل به عادات و آداب

ابداعي خود مورد استهزا قرار نگرفته است!‏ انبيا به جهت تبليغ دين و احكام الهي به مردم، ازسوي كافران و ستمگران مورد

تمسخر قرار مي‏گرفتند، در حالي كه ما به جهت عادات و رسوم ابداعي خود مورد استهزا هستيم.‏

اگر دشمن ما را به جهت عقايد و اعمال ديني‏مان مسخره كند، در برابر او مي‏ايستيم و كمترين توجهي نمي‏كنيم؛ اما رفتارهايي

همچون قمه‏زني در هيچ يك از روايات ما تاييد نشده است؛ بلكه رسم و عادتي است كه توسط خود مردم ابداع شده

است، از اين رو نمي‏توان آن را از دين دانست.‏ اگر دشمن، ما را براي گريه‏كردن بر سالار شهيدان مسخره كند، توجه

نمي‏كنيم؛ زيرا اصل عزاداري و گريه براي امام حسين× از دين است و در متنِ دين، به آنها توصيه شده است.‏

ما از ريشخند دشمن نمي‏ترسيم، از بدنماياندن اسلام به ملتها بيمناکيم؛ ما از آن مي¬ترسيم كه پافشاري ما بر برخي از اعمال

بي‏ريشه وابداعي، بهانه به دست دشمنان دهد وآنها با استفاده از آن، ملت‏هايي را كه تشنه اسلام هستند، از آن بيزار كنند.‏

? رهبر معظم انقلاب نيز به همين نکته اشاره کرده‏اند:‏

اگر قمه‏زني اشکال هم نداشته باشد و حرام هم نباشد، واجب که نيست!‏ .‏.‏.‏ [اين رفتارها] در دنياي امروز، در فرهنگ رايج

جهاني امروز، در عقلانياتي که امروز در داخل خانه‏هاي ما و بين جوانان و دختران و پسران ما رايج است، عکس‏العمل نامناسب

ايجاد خواهد کرد.‏ اينها از بينات شرع نيست که ما بگوييم چه دنيا بپسندد، چه نپسندد، ما بايد اينها را بگوييم؛ حداقل

اينها «مشکوکٌ فيه» است.‏