بيانات امام‏خميني قدس‏سره و رهبر معظم انقلاب مدظله‏العالي

 

مجالس عزا از آن وقت به امر حضرت صادق (سلام‌الله‌عليه) و به سفارش ائمة هدي^، ما بپا مي‏كنيم اين مجالس عزا را.‏

ملت ما قدر اين مجالس را بدانند، مجالسي است كه زنده نگه‌مي‏دارد ملت‏ها را، در ايام عاشورا زياد و زيادتر و در

ساير ايام هم غير اين ايام متبركه، هفته‌هاست و جنبش‌هاي اين‌طوري هست.‏

اگر بُعد سياسي اينها را بفهمند، همان غربزده‏ها هم مجلس به‌پا مي‏كنند و عزاداري مي‏كنند؛ اگر چنانچه ملت را بخواهند و

كشور خودشان را بخواهند.‏

من اميدوارم كه هر چه بيشتر و هر چه بهتر اين مجالس برپا باشد و از خطباي بزرگ تا آن نوحه‌خوان

در اين تاثير دارد؛ [از] آن كه ايستاده پاي منبر، چند شعر مي‏گويد و چند شعر مي‏خواند، تا آن كه در منبر

است و خطيب است، اينها هر دو در اين مسئله تاثير دارند، تاثير طبيعي دارند؛ گرچه خود بعضي اشخاص هم ندانند دارند

چه مي‏كنند؛ مِن حَيثُ لايَشعُر.‏

روضة سيدالشهداء براي حفظ مكتب سيدالشهداست.‏

آن كساني كه مي‏گويند روضه سيدالشهداء را نخوانيد، اصلاً نمي‏فهمند مكتب سيدالشهداء چه بوده و نمي‏دانند يعني چه.‏

نمي‏دانند اين گريه‏ها و اين روضه‏ها حفظ كرده اين مكتب را.‏

الان هزار و چهارصد سال است كه با اين منبرها، با اين روضه‏ها و با اين مصيبت‏ها و با اين سينه

زني‏ها ما را حفظ كرده‌اند؛ تا حالا آورده اند اسلام را.‏

‏.‏

‏.‏

اين نقش، يك نقشي است كه اسلام را هميشه زنده نگه داشته، آن گلي است كه هي آب به آن مي‏دهند

زنده نگه داشته، اين گريه‏ها زنده نگه‏داشته مكتب سيدالشهداء را، اين ذكر مصيبت‏ها زنده نگه داشته مكتب سيدالشهداء را.‏

امام حسين(سلام‌الله عليه) با عده كم، همه چيزش را فداي اسلام كرد؛ مقابل يك امپراطوري بزرگ ايستاد و «نه» گفت.‏

هر روز بايد در هر جا اين «نه» محفوظ بماند و اين مجالسي كه هست، مجالسي است كه دنبال همين است

كه اين «نه» را محفوظ بدارد.‏

اين [ذکر مصيبت امام حسين×] همان چشمه‌ي جوشاني است كه از ظهرِ روزِ عاشورا شروع شد؛ از همان وقتي كه زينب كبري÷

- طبق نقلي كه شده است - بالاي «تلّ زينبيّه» رفت و خطاب به پيغمبر عرض كرد:‏ «يا محمداه، صلّي عليك مليك

السّماء هذا حسينك مرمّل بالدّماء، مقطّع الاعضاء، مسلوب العمامة و الرّداء.‏

‏.‏

‏.‏

» او خواندنِ روضه‌ي امام حسين× را شروع كرد و ماجرا را با صداي بلند گفت؛ ماجرايي كه مي‌خواستند مكتوم بماند.‏

خواهر بزرگوار امام، چه در كربلا، چه در كوفه و چه در شام و مدينه، با صداي بلند به بيان حادثه‌ي

عاشورا پرداخت.‏

اين چشمه، از همان روز شروع به جوشيدن كرد و تا امروز، همچنان جوشان است.‏

اين حادثه‌ي عاشوراست.‏

اكنون بايد به نحو متعارف كه در طول قرون و اعصار عزاداري مي‌كرده‌اند و متدينين و علماء هم خود در آن شركت

مي‌جسته‌اند، عزاداري كنند؛ يعني تشكيل مجالس روضه‌خواني و راه‌اندازي دسته‌جات و مواكب عزاداري كه داراي حال و حزن و شور محبت اهل‌بيت(عليهم‌الصلاةوالسلام)

است، سعي كنند كه نوحه‌ها و شعرها و روضه‌خواني‌ها، پرمغز و داراي مضامين صحيح و متكي به آثار وارده‌ي معتبره از ائمه^

يا علماي بزرگ باشد.‏

من واقعاً مي‌ترسم از اين‌كه خداي ناكرده، در اين دوران كه دورانِ ظهور اسلام، بروز اسلام، تجلّي اسلام و تجلّي فكر اهل‌بيت(عليهم‌الصّلاةوالسّلام)

است، نتوانيم وظيفه‌مان را انجام دهيم.‏

برخي كارهاست كه پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دين نزديك مي‌كند.‏

يكي از آن كارها، همين عزاداريهاي سنّتي است كه باعث تقرّبِ بيشترِ مردم به دين مي‌شود.‏

اين‌كه امام فرمودند «عزاداري سنّتي بكنيد» به خاطر همين تقريب است.‏

در مجالس عزاداري نشستن، روضه خواندن، گريه كردن، به سر و سينه زدن و مواكب عزا و دسته‌هاي عزاداري به‏راه‏انداختن، از

اموري است كه عواطف عمومي را نسبت به خاندان‏پيغمبر، پرجوش مي‌كند و بسيار خوب است.‏